Bielik jest gatunkiem dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Często bywa błędnie określany orłem bielikiem, ale genetycznie bliżej mu do bociana niż do orła. W całej Europie występuje ok. 2400 par tego gatunku, z czego ok. 500 znajduje się w Polsce. Oznacza to tyle, że obszar naszego kraju jest jednym z największych jego ostoi. Długość ciała tego drapieżnika może dochodzić do 91 cm, a masa do 6 kg (samice) lub 4.5 kg (samce). Natomiast rozpiętość skrzydeł nawet do 250 cm. Bielik związany jest ze środowiskiem wodnym i to właśnie w jego pobliżu buduje gniazda, a także poluje. Potrafi polować zarówno z gniazda, obserwując akwen wodny, jak i podczas lotu patrolowego. Nie są mu przyjazne tereny górskie, bezleśne i takie, w których znajduje się mało zbiorników wodnych. Jego głównym pokarmem są ryby, ale poluje także na inne ptaki- przeważnie wodne, takie jak kaczki czy gęsi. W sytuacji braku pożywienia potrafi żywić się padliną. Naukowcy zaobserwowali, że bieliki potrafią współpracować z krukami i wronami. Mniejsze ptaki potrafią zwabić większe do dużej padliny, aby te drugie pomogły rozerwać skóry “zdobyczy”. Ptaki krukowate tak czynią, ponieważ ich budowa nie zezwala im na samodzielne działanie w tym zakresie. Bieliki są ptakami monogamicznymi i potrafią łączyć się w pary na całe życie. Zmieniają partnerów tylko w wypadku śmierci wybranka. Samice składają przeważnie 2 jaja tylko raz w roku, a czas ich wysiadywania trwa od 38 do 42 dni. Na wolności ptaki te potrafią żyć do 30 lat, natomiast w niewoli do 40. Bieliki, podobnie jak foki, w swojej historii były zabijane przez człowieka. Działania te spowodowały drastyczne obniżenie ilości przedstawicieli tego gatunku. Kolejnym powodem zmniejszenia się populacji tych ptaków były zanieczyszczenia środowiska pestycydem DDT. Po wprowadzeniu ochrony, a także zabronieniu stosowania wymienionego pestycydu liczebność zaczęła ponownie wzrastać. Ochronę prawną bielików w Polsce wprowadzono w 1952 roku. Obecnie położenie ich gniazd jest objęte ścisłą tajemnicą, dzięki której mogą żyć w spokoju. W kulturze bielika uznaje się za króla ptaków. Niektórzy historycy twierdzą, iż to właśnie bielik widnieje na godle Polski. W Słowińskim Parku Narodowym tego drapieżnika można zobaczyć przez cały rok. W okresie letnim jest ok. 10 osobników, natomiast zimą do 30. Pracownicy parku sprawują opiekę nad bielikiem chorującym na całkowity zanik główki kości ramiennej. Ptak nie jest w stanie poradzić sobie sam w naturalnym środowisku i obecnie przebywa w wolierze. Turyści mogą go obejrzeć, ale należy pamiętać o ciszy. Ptak ten uchował się na wolności, więc nie jest przyzwyczajony do hałasu.
